Inspirado polos recordos da súa infancia, Andrea Camilleri escribiu unha deliciosa novela de iniciación sentimental e erótica, descrita polo mesmo autor como «unhas vacacións narrativas [?] na inminencia dos meus oitenta anos». O argumento vira en torno ao espertar á vida dun raparigo algo inxenuo, a finais dos anos trinta, sobre o transfondo do mundo provinciano e soñoliento de Vigàta, a cidade imaxinada polo autor para situar ao comisario Salvo Montalbano.
Coas súas persianas permanentemente pechadas, a misteriosa casa de nome tan suxestivo é como un imán irresistible para o adolescente Nenè e os seus amigos da alma, Ciccio e Jacolino, que fantasean co que ocorre no interior da pensión e soñan con acceder algún día a ese mundo descoñecido que imaxinan rebosante de sensualidade. Cando, ao cabo duns anos, conseguen traspasar inesperadamente as súas portas, descobren un cúmulo de personaxes e historias difíciles de esquecer. A guerra vai cobrando protagonismo ata que a súa presenza vólvese abafadora e, finalmente, tráxica. Entón, o amor e a amizade aparecen como o único sentimento capaz de devolvernos a ilusión e a vontade de vivir. A pensión Eva é unha nova mostra da vitalidade narrativa de Camilleri. Co seu socarronería habitual e o seu estilo irónico e vivaz, o gran autor siciliano mergúllanos nunha historia colmada de humanidade, que consegue divertirnos e conmovernos á vez
Ningún comentario:
Publicar un comentario